Copacabana - La Paz

Na het toeristische Cusco dieper het zuiden in getrokken naar Puno. Dit ligt aan het titicacameer, blijkbaar het hoogst bevaarbare meer ter wereld ( op 3.800 m en 8.100 km2). ´t is net of je aan de zee zit. Vanhieruit hebben we een bezoekje gebracht aan de Uros-eilanden, dit zijn drijvende eilanden gemaakt van riet. Ook de huizen en de boten zijn van riet gemaakt. Voor de rest Puno nog wat verkend. Na 2 nachten in Puno de grens overgestoken naar Bolivia. Ook dit weer geregeld met een busmaatschappij die ons na de grens stond op te wachten. Helaas weeral een land achter ons moeten laten, de tijd vliegt ! Na 6 u bussen aangekomen in Copacabana (klinkt goed he), ook dit ligt aan het titicacameer en is een rustig maar heel gezellig dorpje. Hier hebben we geen kl... gedaan, alleen maar gegeten, gedronken en genoten van de zon ! Het is hier trouwens spotgoedkoop, vb voor 40 Bolivianos/ 5 USD heb je hier met 2 goed gegeten en gedronken. In Copacabana zijn we 3 nachten gebleven, iets langer dan gepland, dit kwam door een staking van de buschauffeurs, maar dat schijnt hier meer voor te komen in Bolivie. Van hieruit de bus naar La Paz genomen. Zoals al de andere keren is dit weer serieus aanpassen, druk druk druk. Dit is de hoogst gelegen hoofdstad ter wereld van 4.100 tot 3.000 m. In het hoger gelegen gedeelte El Alto wonen de armen en vanonder de rijken, dit owv het gunstige klimaat. De eerste avond was er toevallig een voetbalwedstrijd tussen Bolivar La Paz en Universitario de Sucre voor de beker van Bolivie. Echt de moeite om mee te maken, Zuid-Amerikaans voetbal is toch weer iets anders. De dag nadien de stad verkend met de gebruikelijke museums en gebouwen. We merken wel dat de mensen hier niet zo opdringerig zijn als in Peru, ze zijn heel behulpzaam en vriendelijk. Zaterdag zijn we nog maar eens de bergen in getrokken voor de El Choro trek. Dit is een 3-daagse tocht van Cumbre naar Coroico, grotendeels over een inca-pad. We hadden een gids en een sherpa gehuurd, maar achteraf gezien hadden we het ook op ons eentje kunnen doen, de paden waren duidelijk. De tocht op zich was plezant, vertrokken op een hoogte van 4.900 m en de eerste dag afgedaald door de pampa tot op een kampeerplaats op 2.800 m, dit was niet zo leuk voor de knieen. De tweede dag was de zwaarste, 8,5 u onderweg en constant klimmen en dalen door tropische bossen, resultaat Tanja een joekel van een blaar gekweekt. De laatste dag nog een 4,5 u gewandeld tot Yolosa en vandaaruit een collectivo richting La Paz genomen. Deze rit zullen we niet gauw vergeten, over een bergpas genaamd de ´dodenweg´, hier gaan 10-tallen vrachtwagens per jaar de ravijn in. Als er een tegenligger was moest een van de 2 achteruit tot in de bocht, we waren echt blij dat we in La Paz waren. Vandaag nog wat rondgelummeld in de stad, de was laten doen en wat spulletjes bij de kleermaker binnengebracht. Morgen vertrekken we naar het stadje Oruro.
Bij deze willen we de mannen van KFC en CSC nog succes wensen !!!!
Groetjes